Po co? Dlaczego? Czy warto?

Takie pytania musiała sobie zadać amerykańska Narodowa Agencja Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej, czyli NASA (National Aeronautics and Space Administration) uruchamiając program „Journey to Mars”. Najprościej byłoby odpowiedzieć, że przecież kiedyś ludzkość będzie musiała się z Ziemi wynieść – wprawdzie Słońce „połknie” Ziemię dopiero za jakieś 5 mld lat, ale już wcześniej jego temperatura uniemożliwi życie homo sapiens na naszej planecie. Prawdopodobnie 1 - 2 mld lat wcześniej nasza Droga Mleczna połączy się z Wielką Mgławicą Andromedy, która gna w naszym kierunku z prędkością 120 km/s - nie będzie to łagodny mariaż i ludzkość na pewno go nie przetrwa. Można by powiedzieć, że to jeszcze sporo czasu, ale kiedyś i tak trzeba o tym pomyśleć. Trochę bliższa perspektywa końca naszej cywilizacji to uderzenie w Ziemię sporej asteroidy – o skutki takiego kataklizmu wypadałoby zapytać dinozaury. Uderzenie mniejszych fragmentów asteroidy, czyli meteorytów, trafiło się całkiem niedawno w Rosji, niedaleko Czelabińska, w 2013 roku. Wprawdzie obyło się bez ofiar śmiertelnych, ale ok. 500 osób zostało rannych lub pokaleczonych.
Co ma do tego misja na Marsa? Otóż jednym z projektów tego programu jest dokładniejsze zbadanie asteroidy i analiza sposobów uniknięcia zderzenia Ziemi z takim obiektem. Najpierw, około roku 2020, załoga stacji Orion przebada asteroidę, która za pomocą specjalnej sondy zostanie ściągnięta na orbitę Księżyca, pobierze jej próbki i wróci z nimi na Ziemię.
Program całej misji prezentuje poniższy obrazek.